Stany Zjednoczone Ameryki

Po I wojnie światowej gospodarka zaczęła wykazywać nowe, nieznane dotąd tendencje. Znana już zasada nagłego, tymczasowego wzrostu w momencie odbudowy państwa była standardową tezą głoszoną wówczas przez ekonomistów. O ile kraje europejskie z trudem odbudowywały swojego gospodarki, tak w USA nastąpił gwałtowny rozwój. Akcje na giełdzie stawały się coraz droższe a ceny dóbr zaczynały rażąco przekraczać ich wartości. Naturalną reakcją takiego stan rzeczy był wzrost popytu na kredyty i zastaw oraz wzmożone zainteresowanie inwestorów giełdą. Oczywiście nikt nie nadzorował spółek akcyjnych i banków, gospodarka rządziła się swoimi prawami, a polityka była gdzieś z boku. W wszechobecnym dobrobycie jednak nikt nie mógł się spodziewać, że owa bańka pewnego dnia pęknie.


24 października 1929 zaczął się normalnie. Herbert Clark Hoover, 31 prezydent Stanów Zjednoczonych, rozpoczął swojego codzienne czynności. Stanowisko obejmował zaledwie od 7 miesięcy, nie miał zbyt dużego doświadczenia politycznego, jego działalność jak dotąd skupiała się bardziej na handlu i międzynarodowej pomocy. Tego dnia nawet nie pomyślałby o ekonomii, jednak nie tak daleko od Białego Domu na Nowojorskiej Giełdzie Papierów Wartościowych stało się coś, co sprawiło, że odtąd w USA gospodarka stanie się tematem numer jeden. Narastająca do tego dnia bańka spekulacyjna pękła powodując drastyczny spadek cen i wartości zasobów wielu inwestorów. Drogie dotąd akcje zaczęły gwałtownie spadać w dół. Hoover, gdy tylko tylko dowiedział się o sytuacji, jaka kreuje się na giełdzie został praktycznie pozostawiony sam sobie. Nie mógł zrobić za wiele, siedział jedynie w owalnym gabinecie czekając na przybycie Ameryki, którego również poinformowano w trybie ekspresowym. Trzeba było podjąć zdecydowane decyzje, a on potrzebował wsparcia swojego narodu.

24 października 1929 roku mógłby być taki jak każdy inny dzień. Mógłby... Niestety innością w tym dniu nie pomagała mu się wyróżniać pogoda, tak typowa na jesienną porę w Nowym Jorku. Zdarzenie ów wyróżniające było na tyle wielkie, że kolorem "czarnym" nazwie się dzień, który zapisze się na katach historii Stanów Zjednoczonych. Czarny to oryginalny kolor na nazwę takiego dnia? Raczej nie... Taki dzień, a raczej podobny zdarzył się już w przeszłości. Czarny poniedziałek- 19 października 1987, już raz pokazał jak nieobliczalna bywa gospodarka, kiedy to wskaźnik nowojorskiej giełdy Dow Jones Industrial Average spadł o 22% i pogrążając sporą ilość innych giełd między innymi w Hongkongu, Australii czy Hiszpanii.
Czy w jeden dzień mogło aż tak zawalić się życie świata? Nie, ten dzień był początkiem Wielkiego Kryzysu i przyniósł druzgoczącą lawinę jakiej nie dało się powstrzymać.
Alfred tego dnia jednak nie spodziewał się niczego odkrywczego. Od jakiegoś czasu słyszał o bańce spekulacyjnej na giełdzie, jednak nie znał się na tym tak bardzo by interesować się dogłębnie rynkiem. Ten i tak nie podlegał państwu, mając własne zasady więc nic dziwnego, że brak zainteresowania był z obu stron podobny. Blondyn westchnął patrząc przez okno swojego pokoju na krajobraz przed sobą, kiedy w serce ukuło go dziwne uczucie, tak do złudzenia znajome. Mimo to chłopak nie mógł sobie przypomnieć gdzie wcześniej je czuł. Dopiero po jakimś czasie został poinformowany o krachu na nowojorskiej giełdzie i przypomniał sobie skąd znał uczucie. Oczywiście wtedy wszystko szybko wróciło do normy, jednak w tym przypadku nie było to takie pewne. Natychmiast zjawił się na wezwanie prezydenta w owalnym gabinecie. Cóż, zapamiętał, że trzeba zapukać chcąc dostać się do gabinetu, także i teraz uczynił to pomimo zdenerwowania. Nie mógł jednak czekać pozwalając sobie na dozę niepewności co 31 prezydent jego kraju ma zamiar zrobić. Pociągną za klamkę i otworzył drzwi wsuwając głowę do pomieszczenia.
- Panie prezydencie?